Po wyjściu z Egiptu. Co dalej?

Przyszła pora na podsumowanie. Dobrze się stało, że wyszliśmy z Salonu. Już od dłuższego czasu było to jałowe siedzenia i oszukiwanie się, że robimy coś pożytecznego.
Nie będziemy już wpatrywać się w Sadurskiego, czy Mireksa, z rozkoszą bogów, albo z poczuciem, że tym razem jak mu wytłumaczymy, na pewno przyzna nam rację, ani  czytać mediów pod kątem nowej salonowej notki.
Nastała pustynia. Czym jest pustynia, każdy koń widzi.
Pustynia jest odskocznią do rozwoju i taka jest prawda.
Wszyscy dawno wiemy, w jakiej sytuacji jest Polska. Było to referowane tysiące razy.
Jest i będzie coraz gorzej.
Pora wziąć się za działanie.
Nie ma co się oszukiwać, że możemy walczyć, bo nie możemy.
Musimy więc czekać aktywnie, na ich potknięcie, a że to szybko nastąpi, wszystkie znaki na ziemi i niebie wskazują. Musimy być przygotowani, by już nigdy nie oddać władzy oszustom, nie dać się zwieść. (dlaczego nie chcę tracić kontaktu z forum Michalkiewicza-dlatego, że jak wy toczyliście bitewki na salonie, tam, mimo trolli toczyła się poważna debata, linkowano mnóstwo materiałów z całego świata, które na Salonie nie miały szans ujrzeć światła. Tam ciągle podtrzymywany jest kontakt z rzeczywistością, tam siedzą ludzie kształceni na przenikliwych felietonach Michalkiewicza, ludzie wiedzący, że chwila jest bardzo blisko.-koniec dygresji)
Musimy więc czekać aktywnie. Powinniśmy wiedzieć, że ludziom wolnym będzie grozić niedługo niebezpieczeństwo ze strony państwa. To, że każde nasze kliknięcie widzi Bruksela i różne służby nie ulega wątpliwości. Trzeba więc działać jawnie. Będą nas odrywać po jednym i nękać sądami o byle co, dlatego tak ważne jest, by sądy nie czuły się bezkarne, jak to ma miejsce. Jeśli będziemy rozproszeni i słabi, spacyfikują nas jak to nieraz robili. Ten naród nie może pozwolić sobie znowu na wycięcie najlepszych.
Kiedy my ćwiczyliśmy pióra na Salonie, prości ludzie załozyli  http://www.soirp.iap.pl/ -Stowarzyszenie ludzi poszkodowanych przez wymiar niesprawiedliwości. Poznałam tych ludzi, bo w Krakowie uczestniczyłam w pikietach pod sądami i prokuraturą. Nie wiem ilu blogerów z Salonu mieszka w Krakowie, ale na pikiety przychodziło 10-15 ludzi. Wątpię, by choć połowa z nich umiała komentować na blogach, mimo tego, te pikiety wiele dały, pokazywała je telewizja, pisały gazety, rozmawiano z prezesem sądu, pisano do Rzecznika Praw, nawet wybrała się do niego delegacja.. Ci prości ludzie coś zrobili dla wszystkich, dla nas, dla Was. Niewiele osiągneli, bo nie mieli siły liczebnej, ale zostali zauważeni, coś rozpoczęli. Co my w tym czasie osiągnęliśmy w necie? Nic.
Proponuję więc na początek przyłączenie się do rebeliantki, bo ona jest z nimi w kontakcie. Proponuję zorganizowane działanie zespołowe, ponad podziałami. Po czynach się rozpoznawajmy. Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego. Jak za Solidarności, jak w Piwnicy. Zobaczyliśmy, jaką siłą jest jedność.
Mam świadomość, że niewiele osób przeczyta mój blog. Trzeba jednak zasiewać ziarno, myśleć o tym, powiększać sieć kontaktów i mieć determinację do działania. Inaczej całe nasze pisanie na nic.

Jeszcze jedno. Wydaje mi się, tak na czuja, że w tych stowarzyszeniach, obok uczciwych, działają dawni funkcjonariusze. Nie wiem dokładnie, czy się nawrócili, czy liczą, na odzyskanie władzy, czy sumienie ich ruszyło, czy może nadal robią swoją robotę. Uważam, że na razie nie mamy jednak wyjścia, bo sami nie mamy ani doświadczenia, ani środków, musimy więc od czegoś zacząć, choćby po to, by się sprawdzić i nauczyć działać razem.

Tyle chciałam wam dziś powiedzieć.
I pamiętajmy, każdy z nas może być następny. Jak dorcia blee.